Kinderen die krabben vaak
De nog vers gevormde korsten
Van de jeukende wonden
Of drukken hard op beige plijsters
Tot het bloed diepdonker door het gaas
Omhoog komt kroppen
Maar het nieuwe bloed voldoet
Altijd minder dan toen de knieschijf
Onvoorzien maar snerpend
Langs de ruwe straat schuurde
En alle pijn en moederliefde tegelijk
De hele wereld op deed vlammen
En alle vervulling van verlangen
In een moment van jouissance
in de meest liefdevolle armen
Samen werd gevangen
Tot het vormen van de korst
Het ontdekt geluk deed stollen

Minder pijn is nooit genoeg
Wacht nooit tot alles is gegroeid
Maar overstijg altijd je lijden
Ook bij het harde onvermijdelijke
Verliezen van de verloren ware
Want op het achterblijvend as
Van het branden van de ander
Groeit het groene maagdelijk
Dus zie die alcoholdoorlopen
Rood betraande lege ogen
Die zo kort geleden nog
Vol lieve warme liefde brandden
Tot de diepste wanhoop zinken
En laat het je doen opvlammen
Alleen in dat pas omgeslagen hatelijke staren
Vindt nieuwe liefde ware waarde
Alleen op de verschroeide aarde
Vindt krachtige catharsis plaats

Oude paren halen vaak
Ongelofelijk aandachtig
De allerlaatste restjes bloed
Van onder elkaars verkalkte nagels
In alle verontachtzaming
Die hun woorden kunnen vangen
Strandt het verlammende verlangen
Want al dat hakken verandert
Niks meer, al zo veel jaren
De enige en laatste kans
Om nog een maal op te bloeien
Is niet als eerste heen te gaan
Want ware liefde bloeit alleen
Tussen harde hete spaanders
Als je alles hebt verkankerd
Christus wist het
Is alleen in totale ondergang
Nog zaligmakende verlossing
Dus daar laat ik het bij