Niets wat een mens bezit, is werkelijk van hem
Niet zijn kracht, noch zwakte, noch zijn hart
En opent hij zijn armen, dan wordt zijn schaduw tot een kruis
Steeds als hij het geluk grijpt, verbrijzelt het gelijk
Zijn leven is een pijnlijke gebrokenheid

Gelukkige liefde bestaat niet

Zijn leven is als de ontwapende soldaten
Ooit eens voorbereid op een heel andere strijd
Waarom zouden zij ‘s morgens nog ontwaken?
Als de nacht ze vindt: onzeker, ongewapend
Zeg dit na mijn lief, maar bedwing je tranen

Gelukkige liefde bestaat niet

Mijn mooie lief, mijn lieve lief, mijn gebroken hart
Ik draag je met me mee als een vogeltje verwond
En zij daar die onwetend ons voorbij zien lopen
Herhalen keer op keer de door mij gevlochten woorden
Die in jouw ogen reeds lang geleden zijn gestorven

Gelukkige liefde bestaat niet

Net als we leren leven, dan is het al te laat
Onze harten huilen eendrachtig in de nacht
Zo enorm veel spijt kost één enkele vervoering
Zo verschrikkelijk veel zorgen, het gemakkelijkste lied
Zo veel lege tranen, één eenvoudige melodie

Gelukkige liefde bestaat niet

Er is geen liefde zonder pijn
Er is geen liefde die niet lijdt
Er is geen liefde voor altijd
Geen die de heimwee overstijgt
En geen die niet in tranen kwijnt

Gelukkige liefde bestaat niet

(Louis Aragon 1897-1982)